Tulong, Doraemon!
Pumupungay na ang ‘yong eyes habang sa tv ay nakatutok,
ni wala kang pakialam kahit sumasakit na ang batok,
“what the? ‘Yong pusa maraming gadget?” Ang bigla mong sambit,
nangarap ka tuloy nang gising habang kay Nobita’y naiinggit.
Ano kayang pakiramdam kapag may kaibigang darating agad,
tipong maglalabas lang ng gadget, save na sa kaaway mong bad,
o kaya sasagot sa assignment mong math kapag ikaw ay tinatamad,
Isang “tulong! Doraemon,” hindi ka na magiging sad.
Inaabangan mo pa ang gabi at humihiling ka sa star,
ngunit binatukan ka ng mama mo at ‘yon! Nakakita ka ng star,
nagising ka tuloy bigla at agad naliwanagan,
hindi magkakatotoo si Doraemon, hindi makatotohanan.
Hindi mo kailangan si Doraemon para sa buhay ay umunlad,
huwag mong tutularan si Nobita kapag usapang reyalidad,
huwag kang umasa sa tulong ng iba, lisanin pagiging tamad,
tulungan mismo ang sarili upang ikaw ay umusad.
💛💛💛