Tahan Na

Minsa'y lumalamig ang

gabi at para bang

sinasadya ng kalawakan

na palamigin din ang

iyong nararamdaman.

Minsa'y darating sa puntong

iiyak ang mga ulap

na magsasanhi ng walang

humpay na ulan

at para bang pinaglalaruan

ka lamang nito,

na para bang nais ka rin n'yang

paluhain at s'ya ay sabayan.

Minsa'y mag-iingay ang

mga kuliglig kahit

hating-gabi na at napakasama

nila sapagkat gigisingin

nila ang iyong nararamdaman—

paiingayin sa tunog ng pag-iyak

hanggang unti-unti kang

manghina at tuluyang

mawalan ng pag-asa.

Minsa'y ang mga bulaklak

ay sandaling lalago ngunit

kapag tumagal ay nalalanta

at ang mali sa kanya ay

hinakayat ka n'ya upang

tularan s'ya—

na malanta ka rin sa

oras ng iyong pagkalugmok

ngunit huwag kang mag-alala...

Ako ang magsisilbing

balabal mo sa oras na

ang nararamdaman mo

ay lumalamig sa gabi,

ang magsisilbing kape,

na humihiling na

sana ay mapainit kita

kahit saglit at matanggal

ang lungkot na

kumukulong sa iyong sarili.

Sakaling umiyak ang

ulap at nais n'yang sumabay ka,

tatakpan ko ang iyong

tainga upang hindi

lumabas ang luha sa

iyong mga mata

sapagkat ayokong

makitang nahihirapan

at nasasaktan ka.

Ako ang magsisilbing

panyo sa oras na

paingayin ng kuliglig

ang nararamdaman mo,

pupunasan ko ang

bawat butil ng luha,

patitigilin ka sa paghikbi

at yayakapin ka nang mahigpit

upang maramdaman mo

na narito pa ako,

na may tao pang hindi ka

iiwan.

At kung hinikayat ka

ng bulaklak na malanta,

huwag kang mag-alala

didiligan kita upang

muli kang sumigla,

kaya tahan na.

--Nerelyn Fabro

Nerelyn Fabro, 17 taong gulang. Nilalaro ko ang mga salita kapag pinaglalaruan ako ng mundo. Halimaw man ang delubyo, wala itong laban 'pagkat pluma ko'y hindi nagpapatalo!