Sulat
Mansyon ang aming bahay. Kilalang-kilala ang pamilya namin sa yaman at maraming lupain. Dagdag pa rito, kahit walo kaming magkakapatid, lahat ng aming luho ay nakukuha agad. Ni hindi rin kami nagugutom dahil sa limpak-limpak na pagkaing nakahain sa kulay ginto naming mesa. Disyembre, nalalapit na ang pasko. Ano pa nga ba ang aasahan? Mapupuno na naman ng Christmas lights ang bahay at magliliwanag ito. Ang christmas tree ay aapaw na naman sa mga regalong binili nina mommy at daddy — mga laruan, bisikleta, bagong damit at pera. Maghahanda rin kami ng mga nag-uumapaw na pagkain at inumin na paniguradong bubusog sa tiyan. Hay buhay, kami na siguro ang pinakamasyan— "Ano na naman ba 'tong bata ka?!" "Puro ka sulat!" galit na wika ni inay nang madampot niya ang papel na sinusulatan ko. Pinunit-punit niya ito't nagsimulang maglatag ng banig na aming hihigaan sa barong-barong. Maaga pa naman ngunit itutulog na lang namin ang gutom. "Sana balang araw, matupad ang isinulat ko."
...
Young Pilipinas Flash Fictions
💛💛💛