(PI)NI(LI)(PI)T ANG U(N)G(AS)

Lupang sinilangan, bayang tinubuan; tahanan ng api, dusa ay 'tinali.

Yaman ay inangkin, sadlak sa putikan;

kalapastanganan, sukab sa salapi,

Oh! Bayan kong irog, na inalipusta;

ika'y inalipin, winalang halaga.

Nilublob sa putik, tugon sa kalul'wa;

ngayo'y kasaysayan, nakamtang paglaya.

Ako si Huwana, dito isinilang;

laking pasalamat, wala ng digmaan.

Istorya at kwento, aking naabutan;

bayaning magiting, ang naging dahilan.

Pinalaya'ng Pinas, buhat sa karimlan;

bantayog— sagisag, nang 'ting kalayaan.

Bayang maharlika, 'sinakdal nang minsan;

Tumibay— tumatag, wala ngang iwanan.

Lupaing Hinirang, perlas ng silangan;

tahanan ng lahi, ika'y karangalan.

Dukha ay kinupkop, yamang iningatan;

sangsang ay inalis, tsaka binihisan.

Pusong nag-aalab, dibdib niya'y buhay;

'di ka hahayaan, makitang handusay.

Ika'y 'pagtatangol, magiging kalasag;

Bayan ko ay PINAS, tahanang marilag.