Paubaya

Pagsintang hindi maaari,

Emosyong walang nagmamay-ari,

Halaga ko'y katumbas ng salapi,

Kapit—patalim saki'y gumagapi.

Usaping pagpapakahangal,

Itinaya ko ang aking dangal,

Inilaban kita sa Maykapal,

Hunghang man ngunit may pagpapagal.

Pag-iibigang tinututulan,

Magtatapos din—disinsana'y sinimulan,

Sinubukan nating ilaban,

Tutol man ang kalawakan.

Subalit tadhana'y namagitan,

Pilit pinag-agwat ng kapalaran,

Pagmamahalan hanggang dito nalang,

Mahal kita—subalit paalam.

-- a poem by Ronjo Cayetano

Ronjo Cayetano, 25 years old, from the province of Oriental Mindoro. He started writing poems when he was paralyzed and considers this hobby as a medication for his soul; to overcome depression.