Huli na ang lahat

Habang lumilipas ang panahon hindi ko namamalayang masiyado na akong naka-focus sa pangarap ko. Kaya maging ang sarili ko ay napabayaan ko na. Dumagdag pa sa mas lalo kong pagpupursigi ang mga salitang nanggaling mismo sa bibig ng aking mga magulang, “anak, hindi ka na muna mag-aaral.”

Sa takot ko ay minabuti kong lumuwas upang maipagpatuloy ang aking pag-aaral sa tulong ng aking mga kapatid. Bagaman may nararamdamang kakaiba ay nagpatuloy ako.

Hanggang isang umaga nang akma akong tatayo upang maagang mag-ayos ng katawan sa pagpasok ay bigla akong bumagsak.

Kaagad kong hinawakan ang hindi ko na maramdamang mga paa.